- Μαθήματα ιταλικής γλώσσας -

Lezioni di Lingua Italiana on line con insegnante di madre lingua - Ιδιαίτερα Μαθήματα Ιταλικών on line με Ιταλό καθηγητή μητρικής γλώσσας

Ιδιαίτερα μαθήματα Ιταλικών on line με Ιταλό καθηγητή και προετοιμασία για όλες τις πιστοποιήσεις της ιταλικής γλώσσας. Mια πραγματική εκμάθηση και επαφή με τη γλώσσα, με τη σωστή προφορά, τις σωστές εκφράσεις και γραμματικές δομές ώστε να κατανοήσετε την Ιταλική και να εκφράζεστε σωστά σε κάθε επικοινωνιακό περιβάλλον.Για να μάθετε κάτι περισσότερο για την Ιταλία, μια υπέροχη χώρα γεμάτη ιστορία και πολιτισμό διότι η εκμάθηση μιας γλώσσας συνεπάγεται τη γνωριμία με τον τρόπο ζωής (modus vivendi), τον τρόπο δράσης (modus operandi), και κυρίως τον τρόπο σκέψης και έκφρασης ενός λαού.
Tα βιβλία που χρησιμοποιούνται προέρχονται από τα Πανεπιστήμια για ξένους της Περούτζια και της Σιένα. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η Εγκυκλοπαιδική Μέθοδος Εκμάθησης και τα μαθήματα γίνονται μέσω του επικοινωνιακού συστήματος SKYPE + web cam.
Η ιταλική γλώσσα είναι η γλυκιά γλώσσα του Sì (ναι). Είναι, σε αντίθεση με άλλες γλώσσες, μια λογοτεχνική γλώσσα. Είναι η γλώσσα της Φόρμας και της ομορφιάς, της λογοτεχνίας, της ποίησης, της μουσικής, της όπερας, του θεάτρου και του σινεμά, της ζωγραφικής και της γλυπτικής , της τεχνολογίας, της μόδας , του αθλητισμού και της κουζίνας, χωρίς να ξεχνάμε ότι η ιταλική γλώσσα είναι η τέταρτη πιο μελετημένη γλώσσα στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να μάθει την ιταλική γλώσσα: για λόγους εργασίας, για προσωπική κουλτούρα και μόρφωση, για σπουδές στην Ιταλία αλλά και για την απόκτηση κάποιου διπλώματος . Ωστόσο, ο πρώτος και κύριος λόγος για τον οποίο πρέπει να μάθουμε την Ιταλική είναι για ΑΓΑΠΗ, per AMORE!
Για περισσότερες πληροφορίες στης σελιδες του Blog, η προσωπική μου ιστοσελίδα ειναι www.italikaonline.gr
GRAZIE INFINITE!!!

Dacia Maraini intervista Natalia Ginzburg

Tratto da: E tu, chi eri?

D. Ripensi con piacere alla tua infanzia?

R. Ci penso poco. Ma quando ci penso, lo faccio con piacere.

D. Hai avuto un’infanzia felice?

R. In un certo senso sì. La cosa che più mi tormentava era la sensazione di essere poco amata in famiglia. Mi ricordo che inventavo le malattie per attirare l’attenzione su di me. Volevo stare male e invece stavo sempre bene.

D. In che rapporti eri con i tuoi?

R. Avevo un padre severo che faceva delle tremende sfuriate. Poi c’erano le liti fra me e i miei fratelli. Le liti fra mio padre e mia madre. (...)

D. Com’eri da bambina? Che carattere avevi?

R. Ero abbastanza allegra, ma non molto vivace, non molto loquace.

D. Eri una bambina chiusa?

R. Sì. (...)

D. Hai sempre vissuto a Torino durante l’infanzia?

R. No. Sono nata a Palermo. Ma di Palermo non ricordo niente. Sono andata via che avevo tre anni. I miei ricordi risalgono ai sette anni. (...)

D. Ti piaceva andare a scuola?

R. No. Proprio l’anno che sono andata a scuola sono cominciate le mie malinconie. Sentivo che le altre ragazze erano amiche fra loro. Mi sentivo esclusa. (...)

Mio padre aveva l’idea che a scuola si prendonono le malattie, mi faceva venire delle maestre in casa. Sono andata a scuola per la prima volta a undici anni.

D. Ti piaceva studiare?

R. No. Studiavo male. L’aritmetica per esempio non la capivo per niente.

Ero brava in italiano. Facevo dei temi lunghi e molto accurati.

D. Cos’è che ti faceva soffrire di più nella scuola?

R. La noia. Mi ricordo una noia mortale. (...)

D. Quando non studiavi, cosa facevi? Dello sport?

R. No, odiavo lo sport. Mio padre mi costringeva a fare le scalate in montagna.

Io ci andavo, ma a denti stretti. Ho finito con l’odiare ogni tipo di sport.

D. E allora cosa facevi?

R. Scrivevo. Fino a diciassette anni ho scritto poesie, poi racconti.

D. Non andavi mai al cinema, a ballare?

R. Sì, andavo alle festicciole da ballo in casa di amici.

Ballavo male, ma mi divertivo. In fondo preferivo stare a casa a leggere.

D. Cosa leggevi?

R. Romanzi.

D. Quali sono i primi romanzi che hai letto?

R. I romanzi russi: Dostoevskij, Tolstoj, (...).

D. Cosa pensavi di fare da grande?

R. La scrittrice. Oppure il medico. Volevo fare tutte e due le cose. (...).  

da “E tu chi eri? Dacia Maraini, Bompiani, 1973

Grazie a Natalia Ginzburg, a Bompiani editore e a Dacia Maraini.

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ CELI PERUGIA ΙΟΥΝΙΟY - ΝΟΕΜΒΡΙΟY 2019

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ CELI PERUGIA ΠΕΡΙΟΔΟΣ  2019 ΑΘΗΝΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΠΑΤΡΑ

Από την επόμενη εξεταστική CELI του Μαρτίου 2019 παύει να ισχύει η αρνητική βαθμολογία σε περίπτωση λανθασμένης απάντησης

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟY 2019

Σας ενημερώνουμε ότι οι εξετάσεις περιόδου Νοεμβρίου 2019 - όλα τα επίπεδα: Celi Impatto A1 και CELI 1,2,3,4,5 - θα διεξαχθούν ως εξής:

• Γραπτή εξέταση: 18.11.2019
• Προφορική εξέταση: από 19.11.2019

Εγγραφές: 16 Σεπτεμβρίου έως 2 Οκτωβρίου 2019

ΑΙΤΗΣH >>>>>>

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ή ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ (ΠΑΤΗΣΙΩΝ 47- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 12:00-16:00), ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ (ΣΥΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΩΣ 02/10/2019), Ή ΜΕΣΩ COURIER

                                  

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ 

    • Φωτοτυπία δελτίου ταυτότητας, διαβατηρίου ή άλλο νόμιμο αποδεικτικό
    ταυτοπροσωπίας
    • Αίτηση εγγραφής που χορηγείται από το Ιταλικό Ινστιτούτο συμπληρωμένη με
    κεφαλαία και ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ χαρακτήρες
    • Απόδειξη κατάθεσης εξέταστρων (το πρωτότυπο)

Τα εξέταστρα κατατίθενται σε λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, αριθμ. 129/001080-49 (IBAN GR 9201 1012 9000 0012 9001 080 49) και είναι:

      CELI Impatto livello A1 μόνο 70 ευρώ (για ολόκληρη την εξέταση) 49 ευρώ μόνο για γραπτά ή προφορικά

      CELI 1 LIVELLO A2 μόνο 90 ευρώ (για ολόκληρη την εξέταση) 63 ευρώ μόνο για γραπτά ή προφορικά

      CELI 2,3,4,5 110 ευρώ (για ολόκληρη την εξέταση) 78 ευρώ μόνο για γραπτά ή προφορικά

ΠΡΟΣΟΧΗ Στην απόδειξη κατάθεσης θα πρέπει να αναγράφεται μόνο το ονοματεπώνυμο του υποψηφίου. 

    • Παρακαλείσθε κατά την αίτηση εγγραφής να δηλώσετε έγκαιρα και με επίσημα    δικαιολογητικά τυχόν σοβαρά αιτήματα τα οποία θα εξετασθούν και θα υιοθετηθούν εφόσον 

 δεν δημιουργούν προβλήματα στην οργάνωση του προγράμματος. Αλλαγές στις ώρες και τις μέρες των προφορικών μετά την κατάθεση των αιτήσεων δεν θα γίνονται δεκτές.

    • Σε περίπτωση που πέντε [5] ημέρες πρίν από την ημερομηνία έναρξης των γραπτών   εξετάσεων δεν λάβετε ειδοποίηση με το πρόγραμμα των εξετάσεων, παρακαλείσθε να επικοινωνείτε με το γραφείο CELI στο 210 5242646 και fax: 210 5242714, Email: 

    celi.iicatene@esteri.it 

ΑΙΤΗΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΠΤΥΧΙΟΥ CELI ΜΕΣΩ COURIER >>>>ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ CELI >>>>>

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ CELI ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018 >>>>>>

---

DIPLOMA Istituto Italiano di Cultura di Atene (Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών )

εγγραφή

Για πληροφορίες:  Καθημερινά (12.00-14.00) κ. Stefano Marcon

στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών  - Πατησίων, 47 10433 Αθήνα

τηλ. 2105242646  fax: 2105242714  E-mail: celi.iicatene@esteri.it 

GRAZIE ALL'ISTITUTO ITALIANO DI CULTURA DI ATENE e al Sig. Stefano Marcon.

OMAGGIO a ORIANA FALLACI

Era entrata con piccoli passi esitanti, la prudenza dei bambini quando voglion qualcosa. Appoggiata ad una valigia, s'era messa a fissarmi dondolando un piede su e giù. Fuori era novembre, il vento invernale gelava i boschi della mia Toscana.

-È vero che parti?

-Sì, Elisabetta.

-Allora resto a dormire con te.

Le avevo detto va bene, era corsa a prendere il pigiama e il suo libro dal titolo La vita delle piante, poi m'era venuta accanto nel letto: minuscola, indifesa, contenta.

Fra qualche mese avrebbe compiuto i cinque anni. Tenendola stretta m'ero messa a leggerle il libro, d'un tratto m'aveva puntato gli occhi negli occhi e posto quella domanda.

-La vita, cos'è? Io coi bambini non sono brava. Non so adeguarmi al loro linguaggio, alla loro curiosità. Le avevo dato una risposta sciocca, lasciandola insoddisfatta.

-La vita è il tempo che passa fra il momento in cui si nasce e il momento in cui si muore.

-E basta? 

-Ma sì, Elisabetta. Basta.

-E la morte, cos'è?

-La morte è quando si finisce, e non ci siamo più.

-Come quando viene l'inverno e un albero secca?

-Più o meno.

-Però un albero non finisce, no? Viene la primavera e allora lui rinasce, no?

-Per gli uomini non è così, Elisabetta. Quando un uomo muore, è per sempre. E non rinasce più. 

-Anche una donna? Anche un bambino? Non è possibile!

-Invece sì, Elisabetta.

-Non è giusto. 

-Lo so. Dormi! 

-Io dormo ma non ci credo alle cose che dici Io credo che quando uno muore fa come gli alberi che d'inverno seccano ma poi viene la primavera e loro rinascono, sicché la vita deve essere un'altra cosa. 

-È anche un'altra cosa. E se dormi te la racconterò. 

-Quando? 

-Domani, Elisabetta. 

L'indomani ero partita per il Vietnam. C'era la guerra in Vietnam, e se uno faceva il giornalista finiva prima o poi per andarci, perché ce lo mandavano o perché lo chiedeva.

 Io l'avevo chiesto.

Per dare a me stessa la risposta che non sapevo dare a Elisabetta: la vita cos'è? Per ricercare i giorni in cui avevo troppo presto imparato che i morti non rinascono mai a primavera.