- Μαθήματα ιταλικής γλώσσας -

Lezioni di Lingua Italiana on line con insegnante di madre lingua - Ιδιαίτερα Μαθήματα Ιταλικών on line με Ιταλό καθηγητή μητρικής γλώσσας

Ιδιαίτερα μαθήματα Ιταλικών on line με Ιταλό καθηγητή και προετοιμασία για όλες τις πιστοποιήσεις της ιταλικής γλώσσας. Mια πραγματική εκμάθηση και επαφή με τη γλώσσα, με τη σωστή προφορά, τις σωστές εκφράσεις και γραμματικές δομές ώστε να κατανοήσετε την Ιταλική και να εκφράζεστε σωστά σε κάθε επικοινωνιακό περιβάλλον.Για να μάθετε κάτι περισσότερο για την Ιταλία, μια υπέροχη χώρα γεμάτη ιστορία και πολιτισμό διότι η εκμάθηση μιας γλώσσας συνεπάγεται τη γνωριμία με τον τρόπο ζωής (modus vivendi), τον τρόπο δράσης (modus operandi), και κυρίως τον τρόπο σκέψης και έκφρασης ενός λαού.
Tα βιβλία που χρησιμοποιούνται προέρχονται από τα Πανεπιστήμια για ξένους της Περούτζια και της Σιένα. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η Εγκυκλοπαιδική Μέθοδος Εκμάθησης και τα μαθήματα γίνονται μέσω του επικοινωνιακού συστήματος SKYPE + web cam.
Η ιταλική γλώσσα είναι η γλυκιά γλώσσα του Sì (ναι). Είναι, σε αντίθεση με άλλες γλώσσες, μια λογοτεχνική γλώσσα. Είναι η γλώσσα της Φόρμας και της ομορφιάς, της λογοτεχνίας, της ποίησης, της μουσικής, της όπερας, του θεάτρου και του σινεμά, της ζωγραφικής και της γλυπτικής , της τεχνολογίας, της μόδας , του αθλητισμού και της κουζίνας, χωρίς να ξεχνάμε ότι η ιταλική γλώσσα είναι η τέταρτη πιο μελετημένη γλώσσα στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να μάθει την ιταλική γλώσσα: για λόγους εργασίας, για προσωπική κουλτούρα και μόρφωση, για σπουδές στην Ιταλία αλλά και για την απόκτηση κάποιου διπλώματος . Ωστόσο, ο πρώτος και κύριος λόγος για τον οποίο πρέπει να μάθουμε την Ιταλική είναι για ΑΓΑΠΗ, per AMORE!
Για περισσότερες πληροφορίες στης σελιδες του Blog, η προσωπική μου ιστοσελίδα ειναι www.italikaonline.gr
GRAZIE INFINITE!!!

OMAGGIO a ORIANA FALLACI

Tratto da '' Niente e così sia '' (Rizzoli - BUR - Editori - Milano)

Era entrata con piccoli passi esitanti, la prudenza dei bambini quando voglion qualcosa. Appoggiata ad una valigia, s'era messa a fissarmi dondolando un piede su e giù. Fuori era novembre, il vento invernale gelava i boschi della mia Toscana.

-È vero che parti?

-Sì, Elisabetta.

-Allora resto a dormire con te.

Le avevo detto va bene, era corsa a prendere il pigiama e il suo libro dal titolo La vita delle piante, poi m'era venuta accanto nel letto: minuscola, indifesa, contenta.

La Storia, una poesia di Italo Calvino

LA STORIA	Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Io cammino per un bosco di larici ed ogni mio passo è Storia. Io penso, io amo, io agisco e questo è Storia. Forse non farò cose importanti, ma la Storia è fatta di piccoli gesti, e di tutte le cose che farò prima di morire saranno pezzetti di Storia, e tutti i pensieri di adesso faranno la Storia di domani.	Εγω περπατώ σε ένα δάσος με πεύκα και κάθε μου βήμα είναι Ιστορία. Σκέφτομαι, αγαπώ, δρω και αυτό είναι Ιστορία. Ισως να μην κάνω σημαντικά πράγματα, αλλά η Ιστορία γράφεται από μικρές χειρονομίες, και από όλα τα πράγματα που θα κάνω πριν πεθάνω θα είναι κομμάτια της Ιστορίας και όλες οι σκέψεις του τώρα θα συνθέσουν την Ιστορία του αύριο.

Μετάφραση by Anastasia Stoukou  studentessa alla facoltà di Traduzione e Interpretariato dell'Università Ionia di Corfù e candidata al CELI 5 -giugno 2019 - dell'Università per Stranieri di Perugia.

IL GIUOCO DELLE PERLE DI VETRO: Lamento

Le città invisibili: TECLA, di ITALO CALVINO - einaudi editore -

Le città e il cielo.

Chi arriva a Tecla, poco vede della città, dietro gli steccati di tavole, i ripari di tela di sacco, le impalcature, i ponti di legno sospesi a funi o sostenuti da cavalletti. E alla domanda: – Perché la costruzione di Tecla continua cosí a lungo? – gli abitanti senza smettere d’issare secchi, di calare fili a piombo, di muovere in su e giù lunghi pennelli. – Perché non cominci la distruzione, – rispondono. E richiesti se temono che appena tolte le impalcature la città cominci a sgretolarsi e a andare in pezzi, soggiungono in fretta, sottovoce: – Non soltanto la città. Se, insoddisfatto delle risposte, qualcuno applica l’occhio alla fessura d’una staccionata, vede gru che tirano su altre gru, incastellature che rivestono altre incastellature, travi che puntellano altre travi. – Che senso ha il vostro costruire? – Dunque – Qual è il fine d’una città in costruzione se non una città? Dov’è il piano che seguite, il progetto?– Te lo mostreremo appena terminata la giornata; ora non possiamo interrompere, – rispondono. Il lavoro cessa al tramonto. Scende la notte sul cantiere. È una notte stellata. – Ecco il progetto, – dicono.

"L'inferno dei viventi non è qualcosa che sarà; se ce n'è uno, è quello che è già qui, l'inferno che abitiamo tutti i giorni, che formiamo stando insieme. Due modi ci sono per non soffrirne. Il primo riesce facile a molti: accettare l'inferno e diventarne parte fino al punto di non vederlo più. Il secondo è rischioso ed esige attenzione e apprendimento continui: cercare e saper riconoscere chi e cosa, in mezzo all'inferno, non è inferno, e farlo durare, e dargli spazio."

ITALO CALVINO, Le città invisibili.